Jong bloed achter het hakmes: Wesley (21) runt slagerij in Huizen
Monday November 10, 2025
De geur van gebraden gehaktballen en verse grillworst vult de kleine winkel in het Holleblok. De toonbank is net gepoetst, de messen liggen keurig op een rij en achter de toonbank staat een jongeman van 21 jaar oud. Wesley Kwint is sinds kort eigenaar van De Dorpsslagerij, en dat maakt hem tot een van de jongste zelfstandige slagers van Nederland. “Ik dacht: als ik het nu niet doe, wanneer komt dan wel het moment?”
Wesley’s liefde voor het vak ontstond al vroeg. Als puber liep hij met veel plezier in de slagerij rond, eerst als stagiair, later als medewerker. Waar zijn klasgenoten droomden van verre reizen of een baan achter een scherm, ontdekte hij in het snijden, hakken en kruiden een ambacht dat hem niet meer losliet. “Er zit iets puurs in dit werk”, zegt hij. “Je maakt iets met je handen, ziet wat je doet, en mensen spreken daar hun waardering voor uit.”
Een oude stiel met jong elan
Toen zijn werkgever aangaf te willen stoppen, hoefde Wesley niet lang na te denken. De kans deed zich voor om de zaak over te nemen en hoewel dat vrij vroeg leek, kwam het voor Wesley op het juiste moment. “Ik dacht: als ik het nu niet doe, wanneer komt dan wel het moment? Bovendien had ik al een sterke band met deze plek. Dus waarom niet?” vroeg hij zichzelf hardop af.
Met steun van familie, vrienden en leveranciers zette hij de stap. Dat doet hij niet als opvolger in een familiebedrijf, maar als jonge vakman die zijn eigen pad kiest: een zeldzaamheid anno nu. “Veel jongeren denken dat het alleen maar hakken en snijden is, maar het is zoveel meer. Je kunt je creativiteit er in kwijt, je werkt met handen, bent sociaal bezig”, zegt Wesley. De overgang van werknemer naar eigenaar was groot. Opeens lag alles op zijn bord: bestellingen, administratie, planning, kosten en klantrelaties. Maar Wesley vond snel zijn draai. “Het is druk, maar het is mijn drukte”, zegt hij. “Dat maakt een groot verschil. Ik heb zelf de verantwoordelijkheid, en juist dat geeft mij energie.”
Wat hierin opvalt is zijn haast vanzelfsprekende rust. Geen bravoure of grootspraak, maar een nuchtere kijk en toewijding aan het vak. Waar veel jonge mensen afhaken bij fysieke arbeid of routine, haalt Wesley daar zijn voldoening uit. “Elke dag is anders. Er komt altijd wel iemand binnen met een vraag, of met een suggestie voor een product dat net wat beter kan. Als dat dan lukt en iemand zegt: “heerlijk!”, dan weet je ook waar je het voor doet.”
Slager als dorpsfiguur
De Dorpsslagerij is niet zomaar een winkel, maar het gezicht van de buurt. Veel klanten komen er al jaren, vaak meerdere keren per week. Dat geeft de zaak iets vertrouwds, iets gemoedelijks. Wesley begrijpt als geen ander hoe belangrijk dat is. “Het contact vind ik het mooiste van alles. Mensen kennen mij al van jongs af aan. Ze vragen hoe het gaat, vertellen wat ze in het weekend eten. Dat persoonlijke, dat wil ik graag vasthouden.”
Lees HIER het volledige interview met Wesley in de laatste (digitale) uitgave van vaktijdschrift Slagersvak.
Wesley’s liefde voor het vak ontstond al vroeg. Als puber liep hij met veel plezier in de slagerij rond, eerst als stagiair, later als medewerker. Waar zijn klasgenoten droomden van verre reizen of een baan achter een scherm, ontdekte hij in het snijden, hakken en kruiden een ambacht dat hem niet meer losliet. “Er zit iets puurs in dit werk”, zegt hij. “Je maakt iets met je handen, ziet wat je doet, en mensen spreken daar hun waardering voor uit.”
Een oude stiel met jong elan
Toen zijn werkgever aangaf te willen stoppen, hoefde Wesley niet lang na te denken. De kans deed zich voor om de zaak over te nemen en hoewel dat vrij vroeg leek, kwam het voor Wesley op het juiste moment. “Ik dacht: als ik het nu niet doe, wanneer komt dan wel het moment? Bovendien had ik al een sterke band met deze plek. Dus waarom niet?” vroeg hij zichzelf hardop af.
Met steun van familie, vrienden en leveranciers zette hij de stap. Dat doet hij niet als opvolger in een familiebedrijf, maar als jonge vakman die zijn eigen pad kiest: een zeldzaamheid anno nu. “Veel jongeren denken dat het alleen maar hakken en snijden is, maar het is zoveel meer. Je kunt je creativiteit er in kwijt, je werkt met handen, bent sociaal bezig”, zegt Wesley. De overgang van werknemer naar eigenaar was groot. Opeens lag alles op zijn bord: bestellingen, administratie, planning, kosten en klantrelaties. Maar Wesley vond snel zijn draai. “Het is druk, maar het is mijn drukte”, zegt hij. “Dat maakt een groot verschil. Ik heb zelf de verantwoordelijkheid, en juist dat geeft mij energie.”
Wat hierin opvalt is zijn haast vanzelfsprekende rust. Geen bravoure of grootspraak, maar een nuchtere kijk en toewijding aan het vak. Waar veel jonge mensen afhaken bij fysieke arbeid of routine, haalt Wesley daar zijn voldoening uit. “Elke dag is anders. Er komt altijd wel iemand binnen met een vraag, of met een suggestie voor een product dat net wat beter kan. Als dat dan lukt en iemand zegt: “heerlijk!”, dan weet je ook waar je het voor doet.”
Slager als dorpsfiguur
De Dorpsslagerij is niet zomaar een winkel, maar het gezicht van de buurt. Veel klanten komen er al jaren, vaak meerdere keren per week. Dat geeft de zaak iets vertrouwds, iets gemoedelijks. Wesley begrijpt als geen ander hoe belangrijk dat is. “Het contact vind ik het mooiste van alles. Mensen kennen mij al van jongs af aan. Ze vragen hoe het gaat, vertellen wat ze in het weekend eten. Dat persoonlijke, dat wil ik graag vasthouden.”
Lees HIER het volledige interview met Wesley in de laatste (digitale) uitgave van vaktijdschrift Slagersvak.
More 
Previous 
Next 